Historia

Historia Koła Naukowego Lotników jako organizacji studenckiej zajmującej się lotnictwem sięga lat dwudziestych ubiegłego wieku:

  • 1916 – utworzenie Sekcji Lotniczej Koła mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej (SL-KMSPW) przez R. Bartla, Z. Brunera i F. Suchosa. Po roku działania ustała.
  • 1921 – utworzenie Sekcji Lotniczej KMSPW przez R. Bartla (1. prezes)
  • 1923 – budowa szybowca SL-1 Akar przez A. Karpińskiego, który w tym czasie był prezesem Sekcji Lotniczej
  • 1924 – J. Wędrychowski prezesem Sekcji Lotniczej (do 1930r)
  • 1925 – budowa szybowca SL-2 Czarny Kot J. Drzewieckiego
  • 1926 – budowa samolotu J. Drzewieckiego JD-2 i utworzenie Warsztatów Sekcji Lotniczej w podziemiach Nowej Kreślarni.
  • 1927-1929 – budowa samolotów WR-1, PS-1, RWD-1, RWD-2 (S.Rogalski, S. Wigura, J. Drzewiecki)
  • 1930 – ufundowanie przez LOPP Warsztatów Sekcji Lotniczej na Okęciu, gdzie produkowano samoloty RWD i w 1933 przekształcenie w Doświadczalne Warsztaty Lotnicze
  • 1931 – prezesem Sekcji Lotniczej zostaje J. Hoffman
  • 1934 – zbudowanie motoszybowca AMA (R. Aleksandrowicz, H. Malinowski, A. Anczutin)
  • 1936 – zbudowanie wodnoszybowca MT-1 (H. Tomaszewski, A. Muraszew)
  • 1937 – zbudowanie samolotu słabosilnikowego MIP Smyk (L. Moczalski, J. IdĄkowski, J. Płoszajski)
  • 1945/6 – wznowienie działalności Sekcji Lotniczej KMSPW (na Wydziale Mechanicznym)
  • 1948-1949 – projekt samolotu sportowego SLPW-1 (B. Młodziejewski), niezrealizowany w związku z rozwiązaniem Sekcji Lotniczej (po aresztowaniach z przyczyn politycznych)
  • 1952 – utworzenie Koła Aerodynamicznego pod kierownictwem W. Szemplińskiej
  • 1962 – utworzenie Koła Naukowego Lotników na Wydziale Lotniczym przez Edwarda Margańskiego
  • 1968 – opracowanie w KNL projektu przeróbki szybowca Foka na motoszybowiec Moto-Foka4 (E. Margański), budowę rozpoczęto i przerwano ze względu na problemy z napędem
  • 1969-1971 – projekt samolotu EM-5A Duduś Kudłacz (E. Margański i zespół), zbudowany w PZL-Mielec jako M-17 (1977r.)
  • 1973-1975 – zaprojektowanie w KNL motoszybowców KNL-1 (P. Pleciński) i KNL-2. Rozpoczęcie budowy KNL-1 i przerwanie ze względu na problemy z napędem.

A tak o naszym Kole napisał Przemysław Mrówka:

„Jest to najstarsze i najdłużej działające koło naukowe na Wydziale MEiL, swoją historią sięgające początków polskiej awiacji. W obecnej formie reaktywował je w 1962 roku Edward Margański, za którego kadencji powstało wiele konstrukcji prototypowych, w tym dwie najważniejsze: Moto-Foka oraz EM-5 Duduś Kudłacz. Z powstałej z inicjatywy Margańskiego grupy projektowej wywodził się, m. in. Roman Świtkiewicz, który w przyszłości będzie kierował programem ULS oraz wielu innych studentów czy późniejszych doktorantów i pracowników naukowych, biorących udział w tym programie.

Ponieważ ciężar aktywności członków koła skupił się na pracach przy ULS-ie, nastąpił dwudziestoletni okres zawieszenia działalności projektanckiej, podczas którego KNL prowadził głównie działalność szkoleniową. Sytuacja ta uległa zmianie w marcu 2006 roku, gdy zespół w składzie Dominik Głowacki, Cezary Kiepas, Paweł Różański, Grzegorz Wnuk, Paweł Roszkowski i Cezary Janas przy wsparciu Koła Naukowego Awioników MELAVIO rozpoczął prace nad projektem PS-OSA (Obserwacyjny System Antyterrorystyczny). Bezzałogowiec ten do dzisiaj startuje w Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatach Lotniczych w Bezmiechowej. W momencie wycofania się z projektu MELAVIO PW-OSA został przekazany SKN SAE, KNL zaś skupił się na kolejnych zadaniach, związanych z budową symulatorów.

Program ten rozpoczęty został w 2008 roku od budowy Symulatora 1. Miał on maksymalnie uproszczoną konstrukcję, ograniczoną do najbardziej niezbędnych podzespołów i jego głównym zadaniem było stanowić punkt wyjścia pod następną konstrukcję. Był nią Symulator 2, zbudowany z wykorzystaniem kadłuba rozbitego szybowca SZD-30 Pirat. Jest on cyklicznie udoskonalany od momentu zbudowania, trwają prace nad nowymi ekranami i modernizacją imitatorów przyrządów. Po nim przyszła kolej na Symulator 3. Efektem tego programu miał być zaawansowany symulator lotu, wyposażony, m. in. w ruchomą platformę opartą na siłownikach, która pozwoliłaby o wiele wierniej imitować lot. Projekt okazał się niestety, niemożliwy do realizacji, wobec czego przystąpiono do prac nad Symulatorem 4, opartym, podobnie jak Symulator 2, na kabinie rozbitej maszyny łatającej, w tym wypadku samolotu Cessna 152L. Symulator ten jest aktualnie intensywnie modernizowany. Instalowana jest nowa elektronika i mechanika oraz systemu przenoszenia napędu. Unowocześniane są także systemy wyświetlania obrazu, a także wnętrze szybowca poprzez wymianę tapicerki i siedzenia.

KNL może się poszczycić także wieloma osiągnięciami sportowymi, zdobywanymi, m. in. w corocznych startach w Akademickich Mistrzostwach Polski w Celności Lądowania, organizowanych przez Politechnikę Wrocławską. Największym jednak sukcesem było zdobycie przez Artura Łończuka w 2014 roku tytułu Mistrza Polski Juniorów w kategorii B.

Od października 2014 głównym celem KNL jest sfinalizowanie prac nad rekonstrukcją SL-1 Akar, pierwszego skonstruowane na Politechnice Warszawskiej studenckiego szybowca. Odbywają się one przy wsparciu Zakładów Szybowcowych „Jeżów” Henryka Mynarskiego, zapewniających materiały i wsparcie technologiczne. Cele tej rekonstrukcji są dwojakie. Po pierwsze, związane są one z obchodami stulecia odnowienia Politechniki Warszawskiej i jako takie mają wielką wagę symboliczną. Po drugie, stanowią punkt wyjścia do odtworzenia w KNL tradycji projektowania maszyn latających.

KNL prowadzi również szeroko zakrojoną działalność popularyzatorską. Organizuje warsztaty i szkolenia dla dzieci i młodzieży, których tematem są podstawy szybownictwa i aerodynamiki. Członkowie koła biorąc również cyklicznie udział w piknikach lotniczych i naukowych, co roku są obecni na Festiwalu Nauki.”